Zrobiło się ciepło, wróciliśmy do krótkich wypadów weekendowych, pora też wam pokazać miejsca warte odwiedzenia. Tym razem coś dla mieszkańców Podlasia lub tych, którzy się wybierają tam na urlop i zastanawiają się, jak sobie pobyt zorganizować.
Wiele lat temu, podczas studiów, mieliśmy zajęcia których nazwy nie pamiętam, ale z grubsza dotyczące promocji miejscowości. Pracowaliśmy na własnych przykładach, a jednym z założeń było, że jeśli miejscowość nie posiada atrakcji, to taką należy stworzyć. Wczoraj w porannej audycji radiowej usłyszałam podobne stwierdzenie i jako jeden z przykładów podano nadleśnictwo Krynki. Tak się akurat złożyło, że rok temu babcia zabrała tam mnie i latorośl, i temat czekał tylko na opracowanie.
Ciężko powiedzieć, że Podlasiu brakuje atrakcji, zwłaszcza przyrodniczych. Świetnie przygotowane szlaki pozwalają pokazać różnorodność kultury i miejsca związane z wydarzeniami historycznymi. Przy tym tysiące drzew w lasach mogą się wydawać lekko monotonne 😉 Walcząc z takim wizerunkiem, wspomniane nadleśnictwo przygotowało leśny ogród – Silvarium. Początkowo byłam dość sceptycznie do tego miejsca nastawiona, jakby nie do końca rozumiejąc ideę tworzenia ogrodu, nawet leśnego, w lesie. Ciężko jednak nie zauważyć, że cywilizując fragment puszczy, chronią jej pozostałą część.
Umówmy się jednak, że dla dziecka kilkukilometrowy spacer prostą ścieżką jest niewyobrażalną mordęgą, choć takie same kilometry nakręci na placu zabaw. I tu właśnie pojawia się ta szczególna atrakcja, ponoć jedyna taka w Polsce, przez las idzie się szlakiem „tropinka” – wzdłuż którego odnajdują się utrwalone tropy zwierząt leśnych. Szlak sprawdził się w 100%, bo mimo że od rana byłyśmy w lesie na grzybach, to nikt nie kwękał, że już lasu ma dość.
Zanim weszłyśmy na szlak to trafiłyśmy do galerii „Na Skraju Puszcz”, gdzie można obejrzeć m.in. przeszklony ul i formikarium, czyli sztuczne mrowisko, przeznaczone do hodowli mrówek, w którym akurat swoje gniazdo miała mrówka ćmawa.
Troszkę to dziwne miejsce, dwa żywe, niedostępne do obejrzenia w innej formie owadzie domy, a pomiędzy nimi dioramy z wypchanymi zwierzątkami. Mam do takich trupków szczególną awersję, więc gdyby nie to, że można było wysłuchać głosów mieszkańców lasów umykających zwykle oczom ludzkim, zmykałabym stamtąd jak najszybciej.
Zwłaszcza, że w niewielkiej odległości jest strigiforium, czyli dom sów, „ptasia chata” – domek ze szklanymi budkami lęgowymi, gdzie obserwować można gniazdujące ptaki bez ingerencji w ich życie, a po łąkach snują się leniwie boćki.
A jak się nie snują, bo są poszkodowane przez los, to przebywają w wolierze niemalże na wyciągnięcie ręki.
Poczopek w bardzo sprytny sposób łączy funkcje: rekreacyjną z edukacyjną. Wzdłuż wędrownic, czyli ścieżek prowadzących najpiękniejszymi zakątkami lasów, znajdują plansze informacyjne. Z nich dowiedzieć się można o zamieszkującej okolice faunie, jak również poznać nazwy rosnących przed nami roślin.
Same plansze, to jednak nie wszystko. Najciekawsze jest na takich wycieczkach to, co można zobaczyć „na żywo”, podejść blisko i dotknąć. Może akurat „żywej” pszczelej barci, dotykać bym nie polecała, ale można obejrzeć ją z bezpiecznej odległości.
Za to dotknąć można bez przeszkód korę różnych gatunków drzew, obejrzeć ich przekrój w ksylotece, czyli kolekcji próbek gatunków drewna. Do tej pory widziałam jedynie takie kolekcje w muzeach. Tutaj możliwość porównania z drzewami w otaczającym lesie, daje zupełnie inną wiedzę.
Dotykać też można zupełnie inną kolekcję, utworzoną przez skały i głazy narzutowe przeniesione przez lodowiec. Największe z nich trafiły do parku megalitowego od okolicznych rolników, mając tym samym większe szanse na zachowanie. Część głazów ustawiono w taki sposób, żeby wyznaczały miejscowy południk. Z 30 zgromadzonych ustawiono 12 kamienny krąg – prawie, jak Stonehenge.
Co prawda w trakcie wizyty w Silvarium spieszyć się nie trzeba, bo teren otwarty jest od świtu do zmierzchu, to warto zerkać na zgromadzone tam zegary: analematyczny (bez gnomonu) i klasyczny – równikowy oraz fenologiczny poromierz.
Słoneczny poromierz fenologiczny, to zegar pokazujący pory dnia oraz pory roku w oparciu o cykliczność zjawisk zachodzących w przyrodzie. Ułatwiał zielarzom wybór najlepszego terminu zbioru roślin – optymalną porę dnia, miesiąca i roku.
Najważniejsze informacje:
– Nadleśnictwo Krynki znajduje się 46 km od Białegostoku.
– Silvarium w Poczopku jest czynne cały rok.
– Zwiedzać można od świtu do zmierzchu.
– Wstęp jest bezpłatny.
